Focus
on Europe

O programie

Wysiłek powojennej odbudowy (finansowany np. przez Stany Zjednoczone) oraz ambitny projekt stworzenia specyficznego organizmu umożliwiającego swobodny przepływ usług, towarów i ludzi między tworzącymi go państwami, bez zbędnych barier i utrudnień – te dwa czynniki w istotnym stopniu przyczyniły się do rozwoju europejskiej gospodarki w XX. wieku. Zbudowanie silnej brukselskiej biurokracji stworzyło jednak przestrzeń do forsowania trzeciej koncepcji rozwojowej, opartej na założeniu, że Europa może bogacić się i zyskiwać pozycję lidera poprzez ustanawianie standardów wdrażanych następnie przez pozostałych globalnych graczy.

Tym samym, korzystając z przywileju pierwszeństwa, Unia miałaby być światową potęgą w zakresie zielonej energetyki, etycznej gospodarki cyfrowej czy produkcji niskoemisyjnych pojazdów. Europejskie firmy miały, wskutek wprowadzanych ograniczeń regulacyjnych, tworzyć innowacyjne rozwiązania i wykorzystywać tę przewagę w ramach konkurencji rynkowej. W praktyce okazuje się jednak, że kupujemy azjatyckie panele fotowoltaiczne i elektrownie wiatrowe, korzystamy z cyfrowych rozwiązań firm amerykańskich, a największy europejski gracz na rynku EV ma trzykrotnie mniejszy udział w rynku od chińskiego lidera i dwukrotnie mniejszy od amerykańskiej Tesli.

Te przykłady nie są wybrane przypadkowo, czy w celu udowodnienia tezy – Green Deal i rozbudowana agenda regulacji cyfrowych to w tej chwili absolutne priorytety kolejnych składów Komisji Europejskiej. Jednocześnie, twórcza energia europejskich firm nie znajduje wystarczającego ujścia w innych obszarach – składamy w Europie niemal o połowę mniej wniosków patentowych, niż jest rejestrowanych w Stanach Zjednoczonych.

Kontynuowanie tej ścieżki prowadzi w jasny sposób do rozciągnięcia kryzysu europejskich „południowców” na całą Wspólnotę. W perspektywie kilku dekad Europa może stać się miejscem wciąż interesującym turystycznie z uwagi na wspaniałą przeszłość i pozostałości po niej, ale pozbawionym innowacyjnego przemysłu i gospodarczej siły, z podupadającą, coraz słabszą infrastrukturą, pełnym starszych ludzi przejadających majątki w zamożniejszych państwach i ledwo wiążących koniec z końcem w biedniejszych regionach. Istnieje bardzo realne ryzyko, że Europa zostanie odsunięta od stolika i globalnego centrum decyzyjnego, zostając coraz mniej żywym skansenem.

Powtarzanie tych samych błędów i oczekiwanie innych rezultatów to szaleństwo – jeśli więc chcemy uniknąć powyższego scenariusza, konieczne jest stworzenie dla Europy nowego konceptu i żmudne udrażnianie ścieżek rozwoju w poszczególnych sektorach. Będzie to zadanie rozpisane na wiele lat, ale zacząć trzeba już teraz, nie marnując ani chwili. Potrzebujemy uwolnienia przedsiębiorczości Europejczyków, ożywczego tchnięcia ducha konkurencji i innowacyjności w ociężałe molochy zbudowane w czasach europejskiej świetności, w końcu podjęcia rękawicy i realnego nawiązania walki o pozycję globalnego lidera. Aby to osiągnąć, konieczne będzie również dopuszczanie (a nawet: zachęcanie do) konkurencji pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi – siła UE pochodzi wszak w dużej mierze z siły państw, które ją tworzą.

Nie o jałowych sporach politycznych i personalnych emocjach pretendentów do władzy powinny być najbliższe wybory do Parlamentu Europejskiego – a właśnie o tym. Nie na odtwórczym powtarzaniu banalnych i mało ambitnych celów powinna koncentrować się Polska przejmując prezydencję w Radzie UE – a na wygenerowaniu impulsu do odwrotu od europejskiej ścieżki ku marginalizacji.

W ramach programu „Focus on Europe” Związek Przedsiębiorców i Pracodawców będzie inicjował dyskusję o najważniejszych sprawach dotyczących konkurencyjności Unii Europejskiej i kierunkach jej rozwoju, a także proponował własne rozwiązania wypracowane w porozumieniu z biznesem.